Veda

Vedaların mevsimi ve sonrası olmaz sevgilim.Zamansızlığı olur.Kışa döndürür kalbi.Kalp hep üşür.Sabit bi yerde kalır insan.Haberin yok sanırım bütün bu olanlardan.Daha az mutlu oluyor insan daha az gülüyor daha az seviniyor her şey hep daha az oluyor.İzin vermedim ben kalbime.Kalbime hiç kış gelmedi.Ama daha az güldüm daha az mutlu oldum.Her şey daha azdı.Kalbimi hep ılık tuttum.Seninle.

Ben hâla en son o yerde takılı kaldım.Yüzünü saatlerce izlediğim o yaz gününde.En sevdiğim beyaz gömleğim vardı üstümde.Hâla en sevdiğim gömleğim o.Hâla sen kokuyor.Titreyen ellerin hâla gömleğimin üzerinde.Ne zaman kalbim kış tutacak olsa o gün geliyor aklıma.Gülüyorum kalbim ısınıyor.Yüzündeki her bir noktayı ezberlediğim o günde.O gün bir kez daha anladım sevgilim.Sen en güzeldin.En güzel hikâyemdin.Karşımda titreyen kalbinle gülüyordun.Avuçlarımdaydı yüzün.O gün son kez avuçlarımdaymış yüzün.Bilemezdim.Bilsem hiç bırakır mıydım?Daha sıkı sarılmaz mıydım hiç ? Daha güzel öpmez miydim?

Ben arada hâla gidiyorum o yere.Sanki sürpriz yapacakmışsın gibi.Arkamdan gelip soğuk ellerine gözlerimi kapatıp yeniden hiç bırakmayacakmışsın gibi bekliyorum.Biliyorum.Ne sen geleceksin ne de bir daha kimsenin beni öyle güzel öpmeyeceğini.Beni en güzel sen öptün.En güzel sen sarıldın bana.Ama en çokta sen bıraktın beni.Her defasında bir kez daha bırakıyorsun beni.Hiç yorulmadan.Sahi hiç mi yorulmadın beni bırakmaktan.Ben de hiç yorulmadım beklemekten.dedim ya yetmedi gitmen kalbimi kışa döndürmeye.Ben her gün yeniden doğuyorum her gün yeniden ölüyorum.

Vedaların mevsimi olmazmış lâkin eylül bir başka...sevgilim.