Defalarca izledim seni.Defalarca.Belli etmiştin diğerleri gibi olduğumu.Ve ben ilk defa bunu umursamamıştım.Sen bulut yalanlarını söylerken bana inanmış gibi yapmayı da sevdirmiştin.Harikada öpüştüğün söylenemezdi ama öpmüştün beni.Su yeşili kırılmış çekyatında.Beyaz eskimiş yırtılmış t-shirtünle.Renkliydi iç çamaşırın.İlk defa heycanlanamamıştım.Seni öpmek istediğim gerçekti ama bir şeyler heycanımı öldürmüştü.İşte o an vazgeçtim bedenini tanımaktan.Seni tanımaktan.Hayatına dahil olmaktan.
Öyle yalnızdın ki.Kedi yavrusu gibi emeklemelerin umursamayışlarının hepsi bundandı.Kalabalık ama korkunçtu yalnızlığın.Şimdi boğuluyorsun yüzdüğün sularda.Kurtarmak istiyorum seni.Ama boğularak ölsen daha mutlu olacakmışsın gibi.Bok çukuruna saplanan kanadı kırık kuş gibi
aldığın her nefes öldürüyor seni.
ve ben ölüşlerini en önden izliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder