Diken

Tüm çıplaklar arasında ben sana ağlıyordum.Kötüsün - diyorlardı bana.İzliyordum yüzlerini sadece.Tırnaklarını yiyişlerini,her adımda nasıl tökezlediklediklerini.Nasıl olurda bu gri asfaltlara hapsolduklarını anlayamıyordum.Çocuklar ölüyordu.Onlar yürüyordu ben seni özlüyordum bunca kötü şeyin arasında.Çünkü bir sendin iyi.Benim rengim.Bir saçlarındı içimi ferahlatan.

Yoruldum ben bu savaşlardan.Kirpiklerinden dökülüyorum.Farketmiyordun bile.Üstüme bir kez daha basıp geçiyordun.

Gözlerinde boğuluyorum.Duyuyor musun ? Yoksa kulakların mı sağır oldu? Peki ellerim dokunabiliyor mu sana ? Yakıyorsun.Köze çeviriyorsun.Ben de kötü ölüyorum.

Rengimi biliyorum.Yeni

Çiçekler dikiyorum kaldırımlara.Basıyorlar.Öldürüyorlar.Pes etmiyorum yine dikiyorum yine öldürüyorlar.