Giden birisinin ardından koşan hiç olmadım.Bıraktığı yerde günlerce haftalarca aylarca hatta yıllarca bekledim.Yanıma gelenler oldu.Elimi tutmak isteyenler de.Yeni bir şarkıyı sevdirmeye çalıştı hepsi.Yeni bir şiir yazdırmaya.Ne sevebildim o şarkıları ne de yeni bir şeyler yazabildim.Gülümsedim hayata.Yine de bekledim.Belki ödülüm sen olacaktın yolun sonunda ya da o yolda karşılaşıp selamlaşıp geçecektik birbirimizin hayatından.Mühim olanıydı en saf haliyle sevebilmek.O renkleri beline sarılıp öpmek.
Olmuyosada zorlamak huyum olmadı hiçbir zaman.Ama arada sesini duymak en büyük hediyeydi.Olması gereken buysa eğer bunada razı gelip gülmekti hayata.Biraz eksik biraz mayhoş olacaktı her şeyin tadı.Zehir olmaktansa bunada razı gelmeliydim.Geldim.
Zamanlada olacak değildi bazı şeyler.Kopan yeni bir çiçeğin büyümesi kolay olmuyordu öyle.Birbirimizden fedakarlık gösterip bir parçamızı koyup tarlalarda koşarken,batan dikenden korkuyorsak eğer biz zaten çoktan yenilmişiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder