Karanlığım

Gittikçe sana daha da çok bulanıyordum.Geceler yetmiyor gündüzlerim de senin oluyordu.Dinlediğim baktığım okuduğum her satırın içindeydin.Öyle sıcaktın ki dokunduğun her şeyi yakıyordun.Cayır cayırdım.Ellerim kalem tutmaz olmuştu.Konuştuğum herkes söylediğim her sözler senin içindi.

Yarım kalan hikayeyi silip yeniden yazmak ne kadar zor bilemezsin.Her gün seninle başa çıkıp 'bu sefer' deyip insanın kendine yenilmesi bu dünyada en büyük yük.Sevinçlerinin çalınması en sevdiğin şarkılarının artık seni heycanlandırmaması sadece 'geçmişte' kaldı deyip ama hala geçmişle yaşamanın verdiği o tarifsiz kara deliği bilemezsin.Sen benim en güzel hikayelerimin baş kahramanısın.Sen benim kalbini maviye boyadığım en güzel sevinçlerimin mimarı...sen benim geçmişimde kaybolmayan gökkuşağım.Dışı rengarenk içi kapkara olan.Kanatları kopmuş hırçın ama sakin kahramanım.Bu çıkmaz gecemde bile iyi ki varsın.Sen bende karanlığınla varsın.Tıpkı o gün ki gibi.Tıpkı bıraktığın parçalar gibi.