İçimde hergün ölen çocuklar var matmazel.Hem de hergün.Gündoğumuyla başlıyor geceyle bitiyor.Hergün yeniden ölüyorum.Her gün yeniden seviyorum.Ben pes etmedikçe daha çok vuruyor hayat.Tükürüyor suratıma.Utanmıyorum.Gülüyorum,onuda seviyorum öyle her şeyiyle.Biliyorum.Sevmezsem başedemeyeceğimi biliyorum.Kara büyü gibi ensemde.Yastığımda yorganımda.Büyüyorum.Her gece büyüyüp daha fazla ölüyorum matmazel.Renkleride seviyorum.Karanlık koridorlardan yankılanan topuk seslerinide.Mutluyum ama matmazel çünkü ben seviyorum.Eğmiyorum başımı siliyorum tükürükleri.Ama yağmurlar kuruyor matmazel.Yağmur nasıl kurur dimi matmazel yağmur bu kurumaz.İşte bende böyleyim matmazel.İçim koca bir yağmur.Diniyor ama hiç bitmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder