Biraz deniz kokusu iyi gelecekti yorgun yıllara.Eşlik edecekti Sezen klasikleri.Dillerimiz söyleyecekti Ayten Alpman klasiklerini.Birde en ucuzundan şarabımız olacaktı.Kadehler hep bizim için kalkacaktı.Sonraki şarkılar ise hep bizim olacaktı.Gökyüzünün altına sığınıp kimseler görmeyecekti-sevişecektik.Kaldırım kenalarına uzanıp seni sana beni bana anlatacaktım.Sen yine gülümseyecektin utanacaktın.Geriye hiçbir şey kalmayacak sonsuz olacaktık.Ama sonumuzda yakın olacaktı.Aniden gelen kamyanonun altında kalmak gibi.
Öylede oldu.Önce şarkılar sustu.Sonra yürümeyi kestik.Kaldırımlar soğudu.Artık gülümsemiyorduk sadece susuyorduk.Beklenmedik bir lodosa kapılıp çoktan alabora olmuştuk.Okyanusun ortasında kurtuarılmayı bekliyorduk çaresizce.Kimse yoktu kimse bilmiyordu.Bir sır gibi yok oluyorduk eriyen kaldırımlarda.Güneş artık işlemiyordu tenimize.Mavi çoktan gri olmuştu.Nefes almak giderek zorlaşıyordu.Biliyorduk geçecekti.Ama sessizdik..İkimizde sessiz özlem dolu.Bitmiş.Tükenmiş.Saklandıklarımız vardı.Onları hiç tanımıyorduk.Olur sanıp hep daha çok dibe batıyorduk.Sen yan şeritte bana bakarken ben çoktan gidiyordum bu şehirde.Şehirden uzaklaşmak hep iyi gelmiştir.
Ama olmadı.
Nereye gitsem benimleydin.Hiçbir zaman bırakmamıştın beni.Ya da ben seni.Rüyalarımdaydın.Söyleyemediklerimde.Şarkılardaydın.Yabancı tenlerde.Her yerdeydin.Yağan yağmurda yediğim lokmalarda.Yani en ufak kırıntıyla benimleydin üstüne basamıyordum.Olmuyordu.Gittikçe boğuluyordum.Artık çok geçti.Ölümde güzel geliyordu ama nefesini son birkez içime çekmeden gitmekte gelmiyordu.Benimleydin.Benimle ölmüştün.
Gitmeliydim-gittim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder