14 Mayıs 2011 Cumartesi

Rock'n Roll'

İlk duyduğun nota gibi değil midir hayat ? İlk dokunduğun ten gibi yabancı,ilk tattığın tad kadar anlamsız ya da ilk gördüğün şekil kadar şekilsiz.Gelip görelim ki hayat şekilize edilicek kadar somut değil malesef.Aslında böyle olması daha iyi sanki,bu sansürlü hayatta sansürsüz bir şekli olan hayat ne kadarda marjinal ne kadarda farklı sadece adı aynı ''HAYAT''.Nice şarkılar var hayatın içinden olupta hayatla bütünleşmeyen nice filmler var hayatı hayat için kullanan.Ekmek parası.
Gittikçe alışıyor insan duyduğu o ilk notaya sonra devamınıda ekliyor hiç bilgisi olmasa bile.Belki ''do,re,mi''diye gitmiyor ama kimimiz aşkı getiriyor hayatın bi köşesine özgür olan şeklini ''aşkla''kısıtlıyor.Olsun buda güzel.Niceler var daha güzel olan.Kimimiz mesleğimizle şekillendiriyoruz,kimimiz ''ROCK'N ROLL''a..
Rock'n Roll;çoklu yalnızlık,sonbaharda esen ılık rüzgar kadar tatlı gelen yer yer çıldırtıcı etkiye sahip son derece cool.Şarkılar var ''bırakın bu rockn roll''u diye haykırıyor kabarık saçlı kızımız.Çokta severim.Ama bı
rakmıyoruz kıvırcık saçlı kız.Sevişmeyi seviyoruz.Böylede son derece mutluyuz.O kadar mutluyuz ki yalnızlığımı tokatlıyoruz.Ama farkında olmadanda bir şekilde onunla sevişiyoruz.Aynlara bakıyoruz sonra yine sevişiyoruz.Serii bir film gibi.Her sevişmemizde pozisyonları dahada çılgın hale getirmeye çalışıyoruz.Bunu yapıyoruz.Onsuz yapamıyoruz işte..
Birgün aynayla baktım.Tek değildim bu sefer yıllar sonra benimle ayna karşısına ilk kez çıkan rockn roll da benimle gelmişti,haberim yoktu.Sessizce eğdi kafasını gülüyordu.Sessizdim.Ama içimdeki sesler tüm vücudumda yankılanıyordu.Bu rockn roll depremiydi.Çok acınası gülerken birden ağlama krizine girmek gibiydi.Nitekimde öyle olmuştu.Birden kendime baktım.Yüzüm çökmüştü,cildimde lekeler vardı rahatsız etmiyordu.Oysa bu ben değildim.Bir başkasının gözlerine bakıyor gibiydim..Aynayı ıslatıp ıslatıp siliyordum.Bu ben olamazdım..Deprem okadar kuvvetliydiki kendime bile dayanamamıştım.Aynayı kırmıştım...
Bir deprem hayat yıktığı gibi bir hayatıda yeşertebilirdi.Benimkide böyle oldu işte.Rockn roll depremi.Farkında olmadan oluşan bir ağacın altında tanımadığım o yabancı gölgelik artık yok.Daha yakın
daha hayat içen bir gölge var dalların arasından güneşe merhaba diyen.HAYATA merhaba diyen..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder